Sıkılmak bazen bazı kişiler için yapıcı bir deneyim olabilir. Kendini paralamak ve limitlerini zorlamak gibi davranışların sağlıklı ve üretici davranışlar ve yönelimler olduğunun garantisi yoktur. Hatta birçok defâlar hem üretkenliğe hem de sağlığa istenmeyen etkileri oluyor. 

     İstediğimizi sandığımız şeyleri her zaman istemiyor olabiliriz. Bu her konu için geçerli olabilir. İnsanlar dışarıdan baktığını ve gördüğünü zihninde farklı algılamaya ve duygusal olarak etkilenmeye, yazgılar ve sınıflar hatta senaryolar yaratmaya ve bunlara inanmaya yöneliktir. İnsan beyninin son derece sübjektif olduğunu hatırlamakta, bilinçlenmek ve değişmek için daima yarar vardır. Bazı durumlarda istediğimizi düşündüğümüz ve inandığımız şeyleri başardığımızda ya da elde ettiğimizde bambaşka yönlerimizin ortaya çıktığı ya da aslında sonuçların beklediğimizden farklı olduğu durumlar olabiliyor. 

     Tutku gözden büyütülen ve hatta mistikleştirilen bir özelliktir. Dogmatik değil değişkendir. Seçilebilir ve ilerletilebilir. Kişinin seçtiği bir aktivite pratik yaparak zamanla gerçek tutkusuna dönüşebilir. Bu profesyonel yaşam için de geçerlidir. İnsanın değişime uyum yeteneği, farkında olunmasa da, doğası ve evrimi gereği son derece yüksektir. 

     Dilek dilemek masalcı düşünceden ibârettir. Dilek tutarak ve bir şeyleri dileyerek onları gerçekleştirebileceğine inanmak düpedüz deliliktir. Öyle bir dünya olsaydı, düşündüğümüz ve dilediğimiz her şeyi gerçekleştirebilirdik. Ama reel dünya Hogwarts değildir. Yapılan herşey emek ve çaba ister. Tuvaletler ve bulaşıklar kendi kendilerini temizleyemez. Çöpler kendi kendilerini toparlayamaz. Çamaşırlar kendi kendilerini sterilize edemez. Kokmuş çorap esansı birden bire lavanta aromasına dönüşemez. Otomobiller kendi kendilerine gitmez (teknolojisi müsait olanlar dışında). Uçaklar da kendi kendilerine gidecekleri yerleri belirleyip kendi kendilerine kalkış yapıp gitmez. Savaşlar kendi kendilerine hokus pokus diye başlayıp sonlanmaz. Devam edelim mi? 

     Kurulmuş en akıllıca ve en doğru tümcelerden biri “Kime göre, neye göre?” tümcesidir. Kısa ve öz ama son derece geniş bir konular alanını kapsayan gerçekçi bir söylevdir. Üzerinde krema ya da süs eklemeye gerek bile yoktur. 

     Her zaman her konuda her şeyi bilmek iyi değildir. Bazen bazı bilgilerin bazı insanlar tarafından bilinmemesi özellikle yapıcı ve sağlıklı olacaktır. Beyaz yalanların ve sırların varlığı birer lüks değil ihtiyaç ve gereksinimdir. 

     “Para ve güç insanı değiştirmez; ortaya çıkarır” sözü doğrudur. Bundan dolayı da herkesin elinde olmamalıdır. Bu iki unsurun iyi ve doğru yollardan elde edilip kullanılabilmesini olası yapan kesin gereksinimler ve araçlar, nesilden nesile eksiksiz olarak aktarılan ve korunan belli bir görgü ve aile eğitimi geleneğinden geliyor olmaktır. Bunu en iyi gösterenler, bu gelenekten gelmeyip sonradan şaşıranların davranışları, zihniyetleri ve yaşam biçimleridir. 

     Alışık olmayan için ilkin zor olsa bile, realizm ve rasyonel düşünce kesinlikle duygusallıktan ve romantik yaşam bakışından üstündür. Yasama karşı güçlü ve stabil olabilmenin de ilk şartıdır. 

     Bilginin amacı içinden çıkılamaz bir zihin ve akıl karışıklığı döngüsü yaratmak değil, merak uyandırıp o meraklı körüklemek, kişiyi daha çok bilmeye ve öğrenmeye itmek, ve bildiklerini dünyaya ve kendine daha iyi katkıda bulunabilmek için paylaşması ve kullanması gibi ilkeler olmalıdır. 

     Felsefe boş konuşmak ya da bâtıl inançlar üretip onları pazarlamak değildir. Eski Yunan’ın insanlığa armağanlarından olan felsefenin anlamı ve amacı basittir: Sonsuz bilgi açlığı ve merak ile, kendimizi ve çevremizi daha iyi anlamak ve tanımak, ve bunu yapabilmek için de bilimin yolundan gitmek.  Böylece hem bireysel hem de topluca çevremize olan hâkimiyetimizi artırarak dünyayı istediğimiz biçime getirebilmek! İnsan var oldukça bilgi arayışı ve bilim daima devam edecektir.